วิจัยความโรคจิตของพวกวาฮาบี

[L-umar]

วิจัยความโรคจิตของพวกวาฮาบี


จากการสำรวจพฤติกรรมของพวกวาฮาบีที่ชอบทะเลาะเบาะแว้ง ชอบสร้างความขัดแย้งในสังคมมุสลิม จึงวิจารณ์ได้ดังนี้


สาเหตุหลักๆที่ทำให้จิตใจของพวกวาฮาบีหยาบคายไร้มารยาทคือ การก่อหรือสร้างความบาดหมางชิงชังในหมู่พี่น้องที่นับถือศาสนาเดียวกัน รวมทั้งในครอบครัวและชุมชนมุสลิมด้วย

ซึ่งสาเหตุที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดคือ พวกวาฮาบีชอบหาเรื่องถกเถียงหรือฮุก่มฝ่ายตรงข้ามเสมอ

เราต่างรู้ดีว่า การที่คนเราอยู่ร่วมกันในสังคมมนุษย์ ย่อมต้องมีความเห็นต่างกันไปในปัญหาหนึ่งๆอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้  แต่เราจะทำอย่างไรที่จะแก้ไขปัญหาที่เห็นต่างกันโดยไม่ให้ทั้งสองฝ่ายเกิดกระทบกระทั่งกันอย่างรุนแรง ?

ฉะนั้นสิ่งแรกที่เราต้องระวังให้มากคือ การประณามหรือการโต้แย้งแบบรุนแรงต่อฝ่ายที่เห็นไม่ตรงกับความคิดเห็นของเรา   เพราะนิสัยของมนุษย์ทุกคนย่อมมีของที่ตนรักและที่ตนชังเป็นเรื่องปกติ☺☺☺


►ยกตัวอย่างเช่น ความเชื่อในเรื่องอัลลอฮ์ทรงอยู่ประจำที่หรือไม่ประจำที่

วาฮาบี(คณะใหม่)กล่าวว่า  อัลลอฮ์อยู่บนอารัชเหนือชั้นฟ้า  

ส่วนอะชาอิเราะฮ์(คณะเก่า)กล่าวว่าอัลลอฮ์อยู่ในทุกสถานที่ไม่ใช่เฉพาะบนอารัช  

และทั้งสองฝ่ายต่างมีหะดีษกำกับสิ่งที่ตนเชื่อและชอบทำทั้งสิ้น  

ทีนี้มันอยู่ที่ใครชอบ  ใครไม่ชอบ แต่วาฮาบีได้หยิบเอาสิ่งนี้มาเป็นความขัดแย้ง(คิล๊าฟ)เอามาทะเลาะกันและฮุก่มฝ่ายตรงข้ามว่าเป็น พวกบิดอะฮ์ พวกเฎาะลาละฮ์ และในที่สุดก็เป็นกาเฟ็ร



ดังนั้นวิธีแก้โรคจิตสำหรับวาฮาบีที่มีอาการแบบนี้คือ ควรเล่าเรียนมารยามในการโต้เถียง  ดังนี้


۞ กฏที่หนึ่ง – ต้องไม่เชื่อมั่น ยึดมั่นว่า ตนถูกอยู่ฝ่ายเดียวเท่านั้น

เราทุกคนไม่ใช่จะสามารถติดต่อสื่อสารโดยตรงไปยังชั้นฟ้าได้ และเราก็ไม่ได้รับวะห์ยูจากอัลลอฮ์ด้วย
วาฮาบีไม่สามารถติดต่อสื่อสารไปถามอัลลอฮ์ได้และวาฮาบีก็ไม่ได้รับวะห์ยูจากอัลลอฮ์ด้วย

ด้วยเหตุนี้เองเราทุกคนย่อมผิดพลาดได้เสมอ นะบี(ศ)บอกว่า อิจญ์ติฮาดผิดได้หนึ่งษะวาบ หากอิจญ์ติฮาดถูกได้สองษะวาบ

สมมุติวาฮาบีคนหนึ่งกล่าวว่า " ฉันถูก "  และฝ่ายตรงข้ามก็บอกว่าฉันก็ถูก จนกระทั่งทั้งสองฝ่ายเข้าสู่ขบวนการโต้เถียงกันในเชิงวิชาการ  เพื่อพิสูจน์ว่า  " ใครถูกที่สุด "  ไม่ใช่ใครถูกคือมุสลิม ส่วนใครผิดเป็นกาเฟ็ร  การถกกันแบบนี้จะส่งผลกับสังคมไปในทางที่ดี  

ดังที่อัลลอฮ์ตะอาลาตรัสว่า

اُدْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ

จงเชิญชวน(ผู้คน)สู่แนวทางของพระเจ้าของสูเจ้าด้วยเหตุผลและการตักเตือนที่ดี   และจงโต้แย้งกับพวกเขาด้วยสิ่งที่ดีกว่า  แท้จริงพระเจ้าของสูเจ้าทรงรู้ดียิ่งต่อผู้ที่หลงออกจากทางของพระองค์และพระองค์ทรงรู้ดียิ่งต่อบรรดาผู้ที่อยู่ในทางที่ถูกต้อง  

บทที่  16 : 125


۞ กฏที่สอง – วาฮาบีต้องพยายามฝึกมองคนอื่นหรือมองฝ่ายตรงข้ามไว้ในแง่ดี

วาฮาบีบางคนมักกล่าวว่า   ฝ่ายตรงข้ามกับฉันนั้น ดื้อดึงกับฉัน(คือไม่เชื่อฉัน) เราไม่ทราบว่าเขาไปรู้มาจากไหนว่าคู่กรณีของเขาดื้อรั้นกับเขา หรือเพราะเขาเห็นว่า ความถูกต้องนั้นอยู่กับตัวเอง

ทำไมวาฮาบีไม่ลองเอาใจฝ่ายตรงข้ามมาใส่ใจเขาบ้างล่ะ  
สมมุติถ้าฝ่ายตรงข้ามก็คิดและอยู่ในสภาวะเดียวกันกันเขาบ้าง แล้วจะเป็นอย่างไร

ท่านนะบี(ศ)สอนให้เรารักพี่น้องมุสลิมทุกคนเหมือนที่เรารักตัวเองมิใช่หรือ

ท่านนะบี(ศ)ได้สอนเราว่า

المؤمن مرآة المؤمن

[color=#FFFF00]ผู้ศรัทธาคือกระจกส่องผู้ศรัทธา(ด้วยกัน) [/color] ดูซิลซิละตุซ ซ่อฮีฮะฮ์  โดยเชคอัลบานี  หะดีษที่  926

นั่นหมายความว่า  ท่านต้องพยายามนำพาตัวเองให้มองคนอื่นในแง่ดีเสมอ

แม้กระทั่งว่า  ท่านได้กลิ่นสุราจากปากมุสลิมคนหนึ่ง ให้คิดว่าเขาอาจแค่บ้วนปากเท่านั้น  
หรือเห็นมุสลิมคนหนึ่งเดินเข้าไปในร้านขายสุรา ให้ท่านคิดว่าเขาเดินเข้าไปทำธุระหนึ่งหรือขอเข้าไปปัสสาวะ  หรือเห็นมุสลิมคนหนึ่งอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งในสภาพสองต่อสอง ให้ท่านคิดว่านั่นคือภรรยาของเขา

อิสลามต้องการให้เราพาตัวเราไปอยู่ในระดับนี้  เราจะได้ใช้ชีวิตอยู่ในสภาพปกป้องดูแลตัวของพวกเราเอง

แต่สิ่งที่จะพาเราไปสู่ระดับนั้นได้คือ เราต้องมองพี่น้องมุสลิมในแง่ดีไว้เป็นหลักประจำใจ


ทีนี้ท่านลองย้อนกลับไปศึกษาพฤติกรรมคำพูดของพวกวาฮาบีตั้งแต่ระดับแกนนำจนถึงรากหญ้าดูสิว่า พวกเขาประพฤติ ปฏิบัติกับมุสลิมมัซฮับอื่นแบบไหน   ท่านก็จะทราบได้ทันทีว่า

พวกวาฮาบีเช่น  นายฟารีดเฟ็นดี้  นายริดอ สะมะดีและพวกพ้อง  มีสันดานชอบหาเรื่องทะเลาะกับพี่น้องมุสลิมเป็นประจำ แม้กระทั่งเป็นเรื่องฟิกฮ์เล็กๆที่ไม่ใช่วายิบหรือซุนนะฮ์ก็ยังหาเรื่องทะเลาะ นี่แหล่ะที่เขาเรียกว่า พวกโรคจิต

[shiah_yl]

เห็นด้วยอย่างยิ่ง ศาสนาไม่ใช่เรื่องของการเอาชนะกัน