หนึ่งวัน หนึ่งอายัต 9

[L-umar]

อัลเลาะฮ์  ซุบฮานะฮู วะตะอาลา ตรัสว่า


وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ (155) الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (156)

และแน่นอน  เราจะทดสอบสูเจ้าด้วยสิ่งใดสิ่งหนึ่งจากความกลัว  และความหิวและด้วยความสูญเสีย(อย่างใดอย่างหนึ่ง)  จากทรัพย์สมบัติ  ชีวิต  และพืชผล และเจ้าจงแจ้งข่าวดีแก่บรรดาผู้อดทนเถิด

คือบรรดาผู้ที่เมื่อมุซีบัต (เคราะห์ร้าย) ได้มาประสบแก่พวกเขา  

พวกเขาก็กล่าวว่า   แท้จริงพวกเราเป็นสิทธิของอัลเลาะฮ์  และแท้จริงพวกเราคือผู้ที่จะกลับคืนสู่พระองค์


อัลบะเกาะเราะฮ์   บท  2 : 155 - 157



ท่านรอซูลุลเลาะฮ์ (ศ)กล่าวว่า


أَرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَانَ فِي نُورِ اللَّهِ الْأَعْظَمِ مَنْ كَانَ عِصْمَةُ أَمْرِهِ شَهَادَةَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ ص وَ مَنْ إِذَا أَصَابَتْهُ مُصِيبَةٌ قَالَ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ وَ مَنْ إِذَا أَصَابَ خَيْراً قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ مَنْ إِذَا أَصَابَ خَطِيئَةً قَالَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ


สี่ประการ  ผู้ใดมีอยู่ในมัน  เท่ากับเขาอยู่ในรัศมีของอัลลอฮ์อันยิ่งใหญ่คือ

1.    ผู้ที่การปกป้องกิจการงานของเขาคือ การกล่าวคำปฏิญาณว่า  ลาอิลาฮะอิลลัลเลาะฮ์ และแท้จริงฉัน(มุฮัมมัด)คือรอซูลุลเลาะฮ์

2.   ผู้ที่เมื่อมุซีบัต(เคราะห์ร้าย)ได้ประสบแก่เขา แล้วเขากล่าวว่า  อินนาลิลลาฮิ วะอินนาอิลัยฮิรอญิอูน

3.   ผู้ที่เมื่อเขาได้ประสบกับความดีงาม แล้วเขากล่าว(ขอบคุณอัลลอฮ์)ว่า อัลฮัมดุลิลลาฮิ ร็อบบิลอาละมีน

4.   ผู้ที่เมื่อความผิดพลาดใดได้ประสบกับเขา แล้วเขากล่าว(ขออภัย)ว่า  อัสตัฆฟิรุลลอฮะ ร็อบบีวะอะตูบุอิลัยฮิ


วะซาอิลุชชีอะฮ์  เล่ม16 : 70  หะดีษที่ 21008

ชะอ์บุลอีหม่าน   โดยอัลบัยฮะกี  หะดีษที่ 9692



เราทุกคนถูกสร้างให้เกิดมาพร้อมกับคำถาม... พร้อมกับความไม่รู้.. ตอนเราทุกคนเป็นเด็กคงต้องเคยตั้งคำถาม.. ว่าทำไมสิ่งนั้นเป็นอย่างนั้น สิ่งโน๊นทำไมถึงเป็นอย่างนี้..

เราถูกสร้างมาเพื่อเรียนรู้... เราถูกสร้างมาพร้อมกับสมองอันว่างเปล่าเพื่อมาเรียนรู้จักผู้ทรงสร้าง เพื่อเรียนรู้เรื่องต่างๆในชีวิต เรียนรู้วัฒนธรรมของตนเอง เรียนรู้ภาษาของตนเอง ศึกษาวิชาต่างๆเพื่อนำไปใช้ในชีวิต เรียนรู้ชีวิต..

สิ่งที่เราจะเรียนรู้นั้นไม่มีวันหมด เพราะความรู้นั้นกว้างใหญ่ไพศาล ไม่มีใครคนไหนจะเรียนรู้ทุกอย่างได้หมด...

มนุษย์หลายคนเกิดมาดิ้นรนเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างทั้งชีวิตตั้งแต่เกิดจนกระทั่งตาย

แต่.. หลายๆคนลืมเรียนรู้สิ่งหนึ่งที่สำคัญ.. สิ่งที่อาจเปลี่ยนชีวิตไปได้เลยทีเดียว สิ่งนั้นก็คือ " ความตาย "


ดังที่ท่านรอซูลุลเลาะฮ์(ศ)กล่าวว่า

مُوتُوا قَبْلَ أَن تَمُوتُوا

พวกท่านจง(เรียนรู้ความ)ตาย ก่อนที่พวกท่านจะตาย

ริซาละฮ์  สัยรฺ วะสุรู๊ก โดยบะห์รุลอุลูม  เล่ม 3 : 23


อัลลอฮ์ ตะอาลาสร้างมนุษย์ให้เกิดมาเป็นสัตว์ประเสริฐ.. มีความคิด.. มีความยับยั้งชั่งใจ รู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก ถึงแม้บางครั้งอาจถูกมารลวงล่อให้เห็นผิดเป็นถูกก็ตาม...

หากเรารู้ว่า ตอนนี้เรารู้สึกอะไร.. รู้ว่าตอนนี้เราคิดอะไร.. รู้ว่าตอนนี้เราต้องการอะไร.. รู้ว่านี่แหละ.. คือธรรมชาติของมนุษย์ที่ยังต้องดิ้นรนไขว่ขว้า... ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปยังไง..

เราถูกสร้างมาเพื่อถูกทดสอบ


ดังที่อัลเลาะฮ์ตะอาลาตรัสว่า

الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ
 
(อัลเลาะฮ์ ) คือผู้ทรงสร้างความตายและความเป็น  เพื่อจะทดสอบพวกเจ้าว่า  ผุ้ใดในหมู่พวกเจ้า ที่มีผลงานดียิ่ง  และพระองค์เป็นผู้ทรงอำนาจ ผู้ทรงให้อภัยเสมอ

บท 67 : 2


เราต้องต้องพบกับสุขและทุกข์   สูญเสียของรัก.. ทุกข์จากการอยากได้บางสิ่ง บางอย่าง บางคนมาเป็นของเรา..

ทุกข์จากการไม่พอใจในบางสิ่ง ไม่พอใจในหน้าตา ไม่พอใจในฐานะที่ตนเองมี ..

ทุกข์จากการสูญเสียคนที่เรารัก    ทุกข์ทั้งนั้น..

แต่เราหารู้ไม่ว่าทุกข์เหล่านี้คือสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับคนที่ไม่รู้จักพระเจ้า ไม่เรียนรู้ตนเอง


ดังที่ท่านรอซูลุลลอฮ์(ศ)กล่าวว่า

مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ

ผู้ใดที่รู้จักตนเองอย่างแท้จริง เท่ากับเขาได้รู้จักพระเจ้าของเขาแล้ว

หนังสือ มิรอาตุลอุกูล  โดยอัลลามะฮ์มัจญ์ลิซี  เล่ม 2 : 56


อาการทุกข์เช่น จิตใจหม่นหมอง.. จิตใจโกรธแค้นคนหน้าแดงเนื้อเต้น... รู้สึกผิดเมื่อทำอะไรผิดไป ต่างก็เป็นทุกข์ทั้งนั้น แต่จะมีซักกี่คนมองมันอย่างเข้าใจ.. เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นกับเราแล้วตอนนี้.. นี่คือทุกข์.. นี่คือศัตรูตัวร้ายของจิตใจ.. และไม่มีทุกข์ใดที่จะอยู่กับเราตลอดไป..

เมื่อมันเกิดขึ้นกับเรา.. ไม่ช้าก็นานมันก็จะหายไป.. 1นาที 1ชม. 1วัน 1เดือน 1ปี ..หรือ หลายๆปี.. ไม่ช้ามันก็จะหายไป..

ความทุกข์นั้น.. อาจจะหายไป.. แล้วกลับมาใหม่บางครั้งบางคราวที่เราคิดถึง..

หากเราเรียนรู้ตนเอง.. รู้ว่าตัวเองกำลังมีอาการทุกข์.. มองเห็นว่านี่แหละเราทุกข์.. และมองเห็นว่าทุกข์นี่ไม่ช้าก็นานสุดท้ายก็หายทุกข์.. และมองเห็นเข้าไปอีกว่าในเมื่อสุดท้ายเดี๋ยวความทุกข์ต้องหายไปจากใจเรา..

เหตุใดที่เราต้องมาจมกับความทุกข์ชั่วคราวนั้นหละ.. พอทุกข์ก็รู้สึกว่านี่แหละทุกข์มันก็เป็นอย่างนี้ อาการเป็นอย่างนี้ มันไม่สบายเนื้อไม่สบายตัวไม่สบายใจเช่นนี้.. นี่แหละธรรมชาติของมนุษย์..
พอทุกข์คลายลงก็รูว่ามันคลายลงแล้วเบาใจอย่างนี้ เบาตัวอย่างนี้.. นี่แหละก็ธรรมชาติของมนุษย์และสรรพสิ่ง..
มีเกิดขึ้นมาก็ต้องมีตาย..ความทุกข์ก็เช่นกัน..ชีวิตเราทุกคนก็เช่นกัน
หากสุขก็รับรู้ว่าสุข.. นี่แหละความสุข.. พอหมดสุขก็รับรู้ว่าหมดสุข.. นี่แหละธรรมชาติของตัวเราเอง.. มันเป็นเช่นนี้.. อย่าไปคิดเสียใจกับความสุขที่หมดไป.. เพราะยังไงมันก็หมดไปไม่ช้าก็เร็ว...ทุกข์ใจเปล่าๆ

ความอยากก็เช่นเดียวกัน ความโกรธก็เช่นเดียวกัน.. มันก็เป็นเช่นนี้แหละ... ลองเรียนรู้ตัวเอง แล้วมองมันดูชัดๆ จะเข้าใจว่าอะไรที่ทำให้เราเกิดมาเพื่อเจอกับความทุกข์ทั้งหลายเหล่านี้ไม่เว้นแต่ละวัน..
หากคุณเข้าใจสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวเอง.. เรียนรู้ตัวเองจนหมดสิ้น.. อะไรจะเกิดขึ้นนอกจากความสุขที่แท้จริงไปได้.. รู้ว่าทุกข์นี่แหละไม่ควรจะไปสนใจมัน..  

จงทำตัวเราเป็นเหมือนอากาศธาตุ.. พยายามอย่านับตัวเองว่า  " มี "

เพราะอัลลออ์สร้างเรามาจากความว่างเปล่า และเราจะต้องกลับคืนสู่พระองค์ ไม่วันใดก็วันหนึ่งอย่างแน่นอน


ทำไมคนเราจึงไม่ยอมเรียนรู้เหตุผลที่แท้จริงของการเกิดมา..

ทำไมคนเราจึงไม่ยอมเรียนรู้เหตุผลที่แท้จริงของการตาย..

ในเมื่อเราเกิดมาเพื่อการทดสอบ  แล้วความตายล่ะคืออะไร


อิม่ามฮูเซน บินอะลี (อ) กล่าวว่า

مَا الْمَوْتُ إِلاَّ قَنْطَرَةٌ تَعْبِرُهَا

อันความตายมิใช่อะไรเลย  นอกจากคือสะพานที่ท่านกำลังเดินข้ามมันไป เท่านั้นเอง

หนังสืออินซาน กามิล  เล่ม 1 : 74ความตาย ที่รู้จักกันคือ  การที่ดวงวิญญาณ(รู๊หฺ) หลุดออกจากร่าง(บะดัน)


ความตายคือ สาเหตุหนึ่งที่นำพามนุษย์ไปสู่ความสุขนิรันด์  

ความตายคือ การย้ายจากบ้านหลังหนึ่งไปสู่บ้านอีกหลังหนึ่ง

ความตายแม้ว่าตามที่ปรากฏคือ การฟะน่า การดับสูญ

แต่ในความเป็นจริง ความตายคือ การกำเนิดใหม่เป็นครั้งที่สองนั่นเอง



อัลเลาะฮ์  ตะอาลาตรัสว่า


إِنَّمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآَخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ (39) مَنْ عَمِلَ سَيِّئَةً فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فِيهَا بِغَيْرِ حِسَابٍ (40)

อันที่จริงชีวิตแห่งโลกนี้ เป็นเพียงความเพลิดเพลินเท่านั้น  แท้จริงปรโลกนั้นมันเป็นที่อยู่อันมั่นคง

ผู้ใดที่กระทำความชั่ว  เขาจะไม่ได้รับการตอบแทน  เว้นเยี่ยงเช่นนั้น  และผู้ใดกระทำความดีจากชายและหญิงก็ตาม  และเขาเป็นมุอ์มิน  ชนเหล่านั้นแหล่ะพวกเขาจะได้เข้าสวรรค์  จะได้รับปัจจัยยังชีพในนั้น  โดยปราศจากการคำนวณ

บท 40 : 39-40



ถ้อยคำแห่งสัจธรรม

อัลอิสติรญ๊าอ์ คือการที่คนเรากล่าวคำว่า


อินนา ลิลลาฮิ วะอินนา อิลัยฮิ รอญิอูน


إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ



เมื่อต้องประสบพบเจอกับมุซีบัต ความทุกข์โศก  เคราะห์ร้าย และการสูญเสีย


เราก็ขอกล่าวคำอมตะนี้สำหรับทุกคน ทุกครอบครัว ที่ต้องประสบกับมัน


إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ