โศกนาฏกรรมของท่านอิม่ามอะลี อะลัยฮิสสลาม

[L-umar]

โศกนาฏกรรมของท่านอิม่ามอะลี อะลัยฮิสสลาม

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ  الْحَمْدُ لِلَّهِ حَمْدَ الشَّاكِرِيْنَ عَلَى الْمُصِيْبَةِ وَصَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الْمَظْلُوْمِيْنَ

يا اَبَا الْحَسَنِ يا اَميرَ الْمُؤْمِنينَ يا عَلِيَّ بْنَ اَبي طالِب،   يا حُجَّةَ اللهِ عَلى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلانا اِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا،   يا وَجيهاً عِنْدَ اللهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ،

ปีฮ.ศ.40 (ปัจจุบันฮ.ศ.1430)  ด้วยความดื้อดึงของคนยุคนั้น ถึงกับทำให้ท่านอิม่ามอะลีขอดุอาอ์ว่า
اللّهُمَّ اَبْدِلْنِىْ بِهِمْ خَيْرًا مِنْهُمْ وَ اَبْدِلْهُمْ بِىْ مَنْ هُوَ شَرٌّ مِنِّىْ
โอ้อัลลอฮฺ โปรดให้ฉันพบกับคนดีแทนพวกเขา และให้พวกเขาเจอคนชั่วแทนฉันด้วยเถิด ซึ่งอัลลอฮ์ทรงรับดุอานี้

ก่อนเกิดเหตุท่านอิม่ามเล่าให้อุมมุกุลซูมบุตรีฟังว่า ท่านฝันเห็นท่านรอซูลุลลอฮ์เช็ดฝุ่นบนใบหน้าท่าน พลางกล่าวว่า

( يَا عَلِيُّ لاَ عَلَيْكَ  قَضَيْتَ مَا عَلَيْكَ )  
โอ้อะลี  มันไม่ใช่โชคร้ายที่บังเกิดกับเจ้า แต่เจ้าได้ดำเนินไปตามสิ่งที่วางไว้แก่เจ้า

ตอนนั้นอิม่ามอะลีมีอายุ 63 ปี  เดือนรอมฎอนปีนั้นอิม่ามจะเวียนไปละศีลอดกับลูกๆทีละบ้าน  

ค่ำที่ 19 ท่านอยู่ที่บ้านของอุมมุกุลซูม บุตรีนำอาหารมาวาง มีนานสองแผ่น นมเปรี้ยวหนึ่งถ้วย  ท่านทานนานกับเกลือ โดยไม่ดื่มนมเลย  ท่านขอบคุณอัลลอฮ์แล้วลุกไปนมาซ ท่านเดินเข้าเดินออกบ่อยมาก มองท้องฟ้าพลางกล่าวว่า  วัลลอฮ์ คืนนี้ใช่ไหมที่ท่านรอซูลสัญญาไว้กับฉัน แล้วท่านได้หลับไปพลันสดุ้งตื่น
ท่านลูบหน้าแล้วยืนขึ้นด้วยกำลังขาทั้งสองพลางกล่าวว่า
 اَللّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِيْ لِقَائِكَ    
โอ้อัลลฮ์โปรดประทานบะร่อกัตให้กับเราในการกลับไปพบพระองค์ด้วยเถิด

ท่านกล่าว لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوْةَ إِلاَ بِاللهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيْمِ บ่อยมาก แล้วท่านได้นมาซจนผ่านไปค่อนคืน จากนั้นได้นั่งอ่านดุอาจนดวงตาทั้งสองหลับไปในท่านั่ง แล้วก็สดุ้งตื่นขึ้นอีก

อุมมุกุลซูม ( บุตรสาวอิม่ามอะลี ) เล่าว่า :

ท่านอิม่ามอะลีกล่าวกับลูกๆว่า :
คืนนี้พ่อฝันไปและอยากเล่าความฝันให้พวกเจ้าฟัง ท่านเล่าว่า เมื่อครู่นี้พ่อฝันเห็นท่านรอซูลุลลอฮ์กล่าวกับพ่อว่า โอ้อบุลฮาซัน เจ้าจะได้มาอยู่กับเราในไม่ช้านี้ คนชั่วที่สุดจะสังหารเจ้า เคราสีขาวของเจ้าจะชุ่มเลือดที่ไหลลงมาจากศรีษะ วัลลอฮ์ฉันรอคอยที่จะได้พบกับเจ้า เจ้าจะได้มาอยู่กับเราในสิบคืนสุดท้ายของเดือนรอมฎอนนี้ จงมาอยู่กับเราเถิด ที่เราคือสิ่งดีสำหรับเจ้าและคงอยู่ตลอดไป

พอลูกๆได้ยินบิดากล่าวเช่นนั้นก็ร้องไห้คร่ำครวญออกมาลั่น แสดงอาการเสียใจ ท่านจึงขอให้พวกเขาหยุดร้อง พวกเขาจึงนิ่ง จากนั้นท่านหันมาสั่งเสียพวกเขาและกำชับให้ทำความดีละเว้นความชั่ว

อุมมุกุลซูมเล่าว่า :
คืนนั้นบิดาฉันทำอิบาดัตไปเรื่อยๆ บางครั้งก็ออกมามองท้องฟ้าและดวงดาว  พลางกล่าวว่า
وَاللهِ مَا كَذِبْتَ وَلاَكُذِبْتُ وَإِنَّهَا الْلَيْلَةُ الَّتِيْ وُعِدْتُ بِهَا
วัลเลาะฮ์ พระองค์มิเคยปด และฉันไม่เคยถูกหลอก มันคือคืนนี้ใช่ไหมที่ฉันได้รับสัญาไว้

แล้วท่านกลับไปยังที่นมาซพลางกล่าวว่า

  اَللّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِيْ الْمَوْتِ    
โอ้อัลลฮ์โปรดประทานบะร่อกัตให้กับเราในการกลับไปพบพระองค์ด้วยเถิด

ท่านกล่าวถ้อยคำเหล่านี้บ่อยมาก

اِنّا للهِِ وَاِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ
وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إلاّ بِاللهِ الْعَلِيِّ الْعَظيمِ
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد
اَسْتَغْفِرُ اللهَ رَبّى وَاَتُوبُ اِلَيْهِ

อุมมุกุลซูมเล่าว่า :
เมื่อฉันเห็นบิดามีอาการวิตกกังวลในคืนนั้น อีกทั้งกล่าวซิกรุลเลาะฮ์และอิสติฆฟ้ารบ่อยๆ

ฉันจึงถามว่า : โอ้พ่อจ๋า คืนนี้เป็นอะไรไปหรือ ทำไม่ยอมหลับยอมนอนเลย

อิม่ามอะลีตอบว่า : ลูกรักของพ่อ บิดาเจ้าเคยสังหารผู้กล้ามามากมาย เคยตกอยู่ในสถานการณ์อันน่าสะพรึงกลัว และไม่เคยมีความกลัวอันใดทำให้พ่อหวาดกลัว เหมือนที่มันเข้ามาในจิตใจพ่อมากเท่ากับคืนนี้ แล้วท่านกล่าวว่า  อินนาลิลลาฮ์ วะอินนาอิลัยฮ์รอญิอูน

ฉันถามว่า : โอ้พ่อจ๋าแล้วเกิดอะไรขึ้น ? หนูเห็นพ่อเล่าถึงแต่เรื่องความตายของตัวเองตั้งแต่เมื่อคืนนี้

อิม่ามอะลีกล่าวว่า : โอ้ลูกรัก อาญัลใกล้จะมาถึงแล้ว ความหวังก็สิ้นสุดแล้ว นางจึงร้องไห้

อิม่ามอะลีกล่าวกับบุตรีว่า : โอ้ลูกรัก จงอย่าร้องไปเลยเพราะพ่อไม่ได้พูดสิ่งนั้นเองแต่ท่านนบีได้ให้สัญญาไว้กับพ่อ จากนั้นท่านหาวหลับไปอีกพักหนึ่งแล้วก็ตื่นพลางสั่งว่า ลูกรักถึงเวลาอะซานเมื่อไหร่บอกให้พ่อรู้ด้วย  แล้วท่านกลับไปทำอิบาดัตเหมือนเดิม

อุมมุกุลซูมเล่าว่า : ฉันเฝ้าดูเวลาอะซานจนได้เวลา ฉันมาหาบิดาพร้อมกับนำน้ำใส่ภาชนะมาให้ ฉันปลุกท่านให้ตื่นท่านตื่นขึ้นมาทำวุฎุอ์แล้วลุกไปสวมใส่เสื้อผ้าจากนั้นก็เปิดประตูออกไป ในบริเวณลานบ้านมีห่านฝูงหนึ่งที่คนนำมาฮะดียัตให้กับท่านพี่ฮูเซน พอบิดาเดินออกมาฝูงห่านได้เข้ามาล้อมหน้าล้อมหลัง เอาปีกตบตีใบหน้าของมัน ผิดปกติไปจากคืนก่อนๆ

อิม่ามอะลีกล่าวว่า :
صَوَائِحٌ تَتْبَعُهَا نَوَائِحٌ  
คือเสียงร้องของสัตว์ที่จะติดตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของผู้คนในเช้าวันนี้

อุมมุกุลซูมกล่าวว่า :  โอ้พ่อจ๋านั่นเป็นลางร้ายหรือ ?
อิม่ามอะลีตอบว่า : โอ้ลูกรักไม่มีลางร้ายจากอะฮ์ลุลบัยต์หรอก และลางร้ายก็จะไม่เกิดกับเรา แต่มันคือถ้อยคำที่ออกมาจากปากพ่อ แล้วท่านอิม่ามสั่งบุตรีว่า ลูกรักของพ่อด้วยสิทธิที่พ่อมีต่อเจ้า ขอให้ปล่อยมันไปซะ เพราะเจ้าได้กักขังสิ่งที่พูดไม่ได้ เมื่อมันหิวหรือกระหายจงให้อาหารและน้ำแก่มัน หรือมิเช่นนั้นก็จงปล่อยให้มันไปหากินผักกินหญ้าของมันเองเถิด เมื่อท่านเดินมาถึงประตูรั๋ว ท่านเปิดประตูเดินออกไป เหล็กที่ประตูได้เกี่ยวผ้าคาดเอวจนหลุดร่วงลงพื้น ท่านหยิบขึ้นมารัดใหม่จนแน่น

อุมมุกุลซูมเล่าว่า : ฉันเดินอยู่ข้างหลังบิดาพอได้ยินท่านกล่าวเช่นนั้น
จึงร้องอุทานออกมาว่า  

وَاغَوْثَاه يَا أَبَتَاه أَرَاكَ تَنْعَى نَفْسَكَ مُنْذُ الْلَيْلَةِ
โอ้พ่อจ๋าหนูเห็นพ่อพูดถึงแต่ความตายของตัวพ่อมาตั้งแต่หัวค่ำแล้วมันเกิดอะไรขึ้น  

อิม่ามอะลีกล่าวว่า : โอ้ลูกรัก มันคือสัญญาณแห่งความตายที่กำลังจะปรากฏตามมา เจ้าจงหยุดถามเถิด
อุมมุกุลซูม – พ่อจ๋า  อย่าไปมัสยิดเลยนะ หนูเป็นห่วงพ่อ ส่งใครไปนำนมาซแทนก็ได้
อิม่ามอะลี – พ่อจะไปเอง  ไม่มีที่ไหนลบลิขิตที่อัลลอฮ์กำหนดได้หรอกลูก  แล้วท่านได้เดินจากไป ฉันจึงไปหาพี่ฮาซันแล้วเล่าให้ฟังถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน  
อิม่ามฮาซันจึงรีบติดตามไป มาเจออิม่ามอะลีที่หน้ามัสญิดพอดี

อิม่ามฮาซัน - พ่อครับ ทำไมคืนนี้ยังออกมาที่มัสยิดอีก
อิม่ามอะลี – เพราะท่านรอซูลมาเข้าฝันพ่อ และบอกกับพ่อว่าสิบคืนสุดท้ายของรอมฎอน เจ้าจะเป็นชะฮีด ด้วยดาบของอิบนิมุลยัม
อิมามฮาซัน – พ่อครับ เมื่อรู้ว่าเขาจะฆ่าท่าน แล้วทำไมเราไม่จัดการเขาเสียก่อนล่ะ
อิม่ามอะลี – โอ้ลูกพ่อ เราจะลงโทษเขา ก่อนทำความผิดนั้นไม่ได้  ขอให้เจ้าจงกลับไปเถิด
อิม่ามฮาซัน –  ผมขอเข้าไปนมาซกับพ่อด้วยคนนะครับ  
อิม่ามอะลี – พ่อขอให้เจ้าจงกลับไป  อิม่ามฮาซันจึงจำใจกลับบ้านมานั่งเศร้าอยู่กับน้องสาว

อับดุลเราะห์มาน อิบนิมุลญัม อัลมุรอดี เข้ามานอนในมัสญิด เพื่อรอเวลานมาซซุบฮ์ที่ท่านอิม่ามจะออกมานำนมาซ เขาครุ่นคิดเกี่ยวกับอาชญากรรมที่ตั้งใจทำ ร่วมกับชะบีบและวะเราะดาน

อิม่ามอะลีเข้ามาในมัสญิดได้นมาซซุนนะฮ์ เสร็จแล้วท่านได้อะซาน
เมื่ออะซานจบ ท่านเดินปลุกคนนอนในมัสญิด อัซ-ซ่อลาตๆ
إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ    

อิม่ามอะลีเดินปลุกไปเรื่อยๆจนมาถึงอิบนิมุลญัมนอนคว่ำหน้าซ่อนดาบไว้ในเสื้อ  
อิม่ามอะลีกล่าวว่า :
จงลุกนมาซเถิด และอย่านอนแบบนี้เพราะมันคือท่านอนของชัยตอน

อิม่ามอะลีกล่าวว่า : เจ้ากำลังตั้งใจจะทำสิ่งหนึ่งที่ชั้นฟ้าทั้งหลายแทบพังลงมา แผ่นดินแทบแยกออกจากกันและภูเขาแทบถล่มลงมากองกับพื้น หากฉันต้องการ ฉันจะบอกให้ก็ได้ว่า เจ้าซ่อนสิ่งใดไว้ในเสื้อ  แต่อิม่ามอะลีก็ปล่อยเขา แล้วเดินตรงไปที่มิห์รอบ

ท่านอิม่ามอะลีเริ่มนำนมาซ รุกู๊อ์และสุยูดเป็นเวลานานตามปกติ

ไอ้ชาติชั่วอิบนุมุลยัมรีบเดินอย่างรวดเร็วมาอยู่ตรงเสาข้างๆท่านอิม่าม มันประวิงเวลาให้ท่านนมาซร่อกะอัตแรกเสร็จ เมื่อท่านเงยศรีษะขึ้นมาจากการสุญูดครั้งแรก

อิบนุมุลญัมจึงใช้ดาบอาบยาพิษ ฟันลงบนกระหม่อมอิม่ามอะลี ที่เดียวกับที่อัมรู บินอับดุวุดฟันท่านที่สงครามคอนดั๊ก  

อิม่ามอะลีกล่าวว่า :

 بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَعَلَى مِلَّةِ رَسُوْلِ الله   فُزْتُ وَرَبِّ الْكَعْبَةِ !  
ด้วยพระนามแห่งอัลลอฮ์ และด้วยองค์อัลลอฮ์ และบนแนวทางของรอซูลุลลอฮ์
ข้าพระองค์ได้ประสบความสำเร็จแล้ว โอ้องค์อภิบาลแห่งกะอ์บะฮ์

ผู้คนที่เป็นมะอ์มูมต่างรีบวิ่งมาหาอิม่ามอะลี พบว่าท่านล้มฟุบอยู่ที่มิห์รอบ ท่านเอาดินอุดบาดแผลไว้ พลางอ่านอายัตกุรอ่านว่า

مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَى

เราสร้างสูเจ้ามาจากดิน เราจะนำสูเจ้ากลับสู่ดิน และเราจะนำสูเจ้าออกมาจากดินนั้นอีกครั้งหนึ่ง

อิม่ามอะลีกล่าวว่า อัมรุลลอฮ์มาถึงแล้ว รอซูลุลลอฮ์กล่าวไว้สมจริงแล้ว
จากนั้นอิม่ามเอาผ้ารัดที่หน้าผากไว้ ไหลลงมาอาบหน้าและหน้าอกไม่ขาดสาย นี่คือสัญญาที่อัลลอฮ์และรอซูลได้ให้ไว้กับฉัน

ประชาชนส่งเสียงร้องดั่งลั่น  อิม่ามฮาซันและอิม่ามฮูเซนรีบวิ่งมาที่มัสยิด พลางร้องว่า วาอิมามาฮฺ วาอมีรุลมุอ์มินีน  พอทั้งสองถึงมัสยิด ร้องลั่นว่า :
วาอะบาตาอฺ วาอะลียา  เราน่าจะตายเสียก่อนจะได้ไม่ต้องมาเห็นท่านในคืนนี้
ทั้งสองมาที่มิห์รอบเห็นบิดาตัวเองอยู่ในสภาพล้มฟุบอยู่ตรงนั้น มีผู้คนพยายามพยุงท่านลุกขึ้นเพื่อนำนมาซให้จบ แต่ท่านก็ลุกไม่ขึ้น  

อิม่ามอะลีจึงให้อิม่ามฮาซันขึ้นมานำนมาซแทน ส่วนท่านนั่งนมาซด้วย เลือดทะลักออกมาไม่หยุด ร่างท่านเอนไปมา

พออิมามฮาซันนมาซเสร็จ ก็เอาศรีษะพ่อวางไว้บนตักท่าน พลางกล่าวว่า :
พ่อครับหลังของลูกหักสะบั้นเสียแล้ว ที่เห็นท่านอยู่ในสภาพเช่นนี้
เสียงร้องไห้ดังลั่นทั่วกูฟะฮ์ ทั้งหญิงชายต่างรีบวิ่งมามัสยิด เห็นศรีษะอิม่ามอะลีวางอยู่บนตักลูกชาย
อิมามอะลีมองท้องฟ้าพลางกล่าวว่า
رفيق اعلا و صحبت انبياء و اوصياء بهتر است
پروردگارا از تو رفاقت انبياء و اوصياء و اعلاى درجات جنة الماءوى را مى خواهم
สิ่งประเสริฐสุดคือการได้กลับไปอยู่กับอัลลอฮ์ , อัมบิยาอ์และเอาซิยาอ์
โอ้อัลลอฮ์ข้าพระองค์ต้องการกลับไปพำนักอยู่กับพวกเขาและสรวงสวรค์

อิม่ามฮาซันหลังน้ำตา ไม่ขาดสาย จนหยดที่ใบหน้าบิดา ท่านจึงกล่าวว่า เจ้าร้องไห้ทำไม ลูกรักของพ่อ หลังจากนี้พ่อของเจ้าจะไม่ทุกข์โศกอีกแล้ว ขณะนี้ตา ยาย และแม่เจ้าได้มาอยู่รอบๆตัวพ่อแล้ว พวกเขารอรับพ่อไปอยู่ด้วย
ลูกรักเอย เจ้าจะคร่ำครวญให้พ่อทำไม ในเมื่อพ่อจากไป เจ้าก็จะถูกทำชะฮีด ฮูเซนน้องของเจ้าก็จะถูกดุชมั่นตัดคอ พวกเจ้าก็จะกลับไปหาตายายและพ่อแม้เจ้าในสภาพเช่นนี้

อิม่ามฮาซัน – พ่อครับ ท่านจะไม่บอกหรือว่า ใครทำกับท่านเช่นนี้
อิมาม – ลูกยิวชื่อ อับดุลเราะห์มาน บินมุลยัมคือคนฟันพ่อ เดี๋ยวมันก็จะถูกจับเข้ามาที่มัสยิดทางประตูกินดะฮ์
พิษที่ดาบเริ่มออกริษซึมเข้าร่างอิม่ามจนท่านหมดสติไป ผู้คนพากันร้องระงม ต่างโกยดินใส่หัวของพวกเขา
ทันใดนั้นมีเสียงดังขึ้นในมัสยิด อิบนิมุลยัมถูกจับมัดมือไข้วหลังเข้ามา
ผู้คนต่างละนัตสาบแช่งเขา และถ่มน้ำลายใส่
ประชาชนกล่าวว่า – เจ้าศัตรูของอัลลอฮ์  เจ้าทำอะไรลงไปรู้มั้ย ?  
เจ้าทำให้อุมมัตของนบีมุฮัมมัดประสบความหายนะแล้ว เจ้าได้ฆ่าบุรุษที่ประเสริฐสุดแล้ว  ไอ้มัลอูนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

อิม่ามฮาซันจ้องมองเขา แล้วถามว่า : เจ้าคือผู้ฟันท่านอมีรุลมุอ์มินีนกระนั้นหรือ ?
นี่หรือ คือการเจ้าตอบแทนกับพ่อฉัน ? ที่ท่านให้ที่อยู่ที่กินและดูแลเจ้ามา ช่างชั่วช้าจริงๆ เขาก้มหน้าไม่พูดสิ่งใด

อิม่ามอะลีสั่งให้พาท่านกลับไปบ้าน ลูกๆของท่านต่างนั่งเฝ้าบิดาอยู่รอบที่นอน
 
บรรดาหมอพยายามรักษาบาดแผลอิม่ามอะลี แต่ว่าพิษได้ซึมเข้าเส้นเลือดเสียแล้วจึงหมดหนทางรักษาได้  

หมอจึงกล่าวกับอิม่ามอะลีว่า : ถ้าท่านมีสิ่งใดจะสั่งเสียก็เชิญเถิด

اگر وصيتى داريد وصيت خودتان را بفرماييد

อิม่ามอะลีได้วะซียัตครั้งสุดท้ายกับลูกๆว่า


พวกเจ้าจงอย่าตั้งภาคีต่ออัลลอฮ์ จงอย่าทำลายแนวทางของศาสดามุฮัมมัดให้เสียหาย

ขณะที่ท่านอิม่ามอะลีใกล้จะหมดลม ท่านตั้งสติอีกครั้งแล้วหันไปสั่งเสียกับอิม่ามฮูเซนว่า

يَا اَبَا عَبْدِالله اَنْتَ شَهِيْدُ هذِهِ الْاُمَّةِ فِعِلِيْكَ بِتَقْوَى اللهِ وِ عِلِى بَلاَئِهِ .
اى حسين ! تو شهيد اين امت هستى ، بر تو باد به تقوا و صبر بر بلاى الهى
وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ

โอ้อบาอับดิลละฮ์(ฮูเซน) เจ้าคือชะฮีดแห่งประชาชาตินี้  ขอให้เจ้าจงมีตักวาต่ออัลลอฮ์ และจงมีความอดทนต่อการทดสอบของพระองค์เถิด และอัลลอฮ์ทรงรักบรรดาผู้อดทน

แล้วความตายก็ได้มาถึง ดวงตาของท่านค่อยๆหลับลง แล้วลมหายใจสุดท้ายก็มาถึง ท่านอิม่ามอะลีได้กล่าวว่า

أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ

وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ

สิ้นคำกะลิมะฮ์ชะฮาดะฮ์  ดวงวิญญาณของท่านได้อำลาลับสู่อาลัมมะละกู๊ต

إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ

ดุอาอ์

اَللّهُمَّ اَدْخِلْ عَلى اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ اَللّهُمَّ اَغْنِ كُلَّ فَقير، اَللّهُمَّ اَشْبِعْ كُلَّ جائِع، اَللّهُمَّ اكْسُ كُلَّ عُرْيان، اَللّهُمَّ اقْضِ دَيْنَ كُلِّ مَدين، اَللّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ كُلِّ مَكْرُوب، اَللّهُمَّ رُدَّ كُلَّ غَريب، اَللّهُمَّ فُكَّ كُلَّ اَسير، اَللّهُمَّ اَصْلِحْ كُلَّ فاسِد مِنْ اُمُورِ الْمُسْلِمينَ، اَللّهُمَّ اشْفِ كُلَّ مَريض، اللّهُمَّ سُدَّ فَقْرَنا بِغِناكَ، اَللّهُمَّ غَيِّر سُوءَ حالِنا بِحُسْنِ حالِكَ، اَللّهُمَّ اقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ وَاَغْنِنا مِنَ الْفَقْرِ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيء قَديرٌ .